Hogere bodemtemperaturen gedurende het langere groeiseizoen in combinatie met voldoende vocht zorgden voor een hogere mineralisatie in de bodem en benutting van de mest. De gewasopbrengsten voor grasland en maïsland lagen gemiddeld op 12 tot 18 ton droge stof per hectare. De spreiding in de resultaten is evenals voorgaande jaren weer groot.

Hogere benutting stikstof en fosfaat

In de kringloopwijzer resulteert dit in een hogere benutting van zowel stikstof: +10%, als fosfaat: +38% ten opzichte van 2013. De fosfaatbenutting in de bodem ligt op gemiddeld 127%. Dit betekent dat er in 2014 meer fosfaat onttrokken is dan er met meststoffen zijn toegediend.  Op grasland is een hogere stijging in fosfaatbenutting gehaald (+ 42%) dan op maïsland (+29%). Dit komt door hogere drogestofopbrengsten per ha in combinatie met hogere gehalten voor  fosfaat/kg ds.

Uit de kringloopwijzers blijkt dat het gemiddelde ruw eiwit-gehalte hetzelfde is gebleven in de gras- en maïskuilen, maar het fosforgehalte is toegenomen. Gemiddeld bevat een graskuil van 2014, 4,0 g/kg ds. fosfor. In 2013 was deze 3,6 g/kg ds. Een maïskuil bevat gemiddeld 2,0 g/kg ds. fosfor in 2014, in 2013 was deze 1,7 g/kg ds.

Conclusie van DLV

Bedrijven die mest moeten afvoeren op basis van fosfaat zullen extra rekening moeten houden met deze stijging in het ruwvoer. Het BEX-voordeel qua fosfaat kan lager uitvallen als er niet bijgestuurd wordt via fosfaatarmer krachtvoer en bijproducten.

Voor bedrijven met derogatie waar het stikstofoverschot de eerste beperkende factor is, is de stijging minder problematisch, doordat een lager P voordeel in de BEX betekent dat de mest weer iets fosfaatrijker kan worden. Iets wat binnen de bemesting goed kan passen omdat het niet meer mogelijk is via fosfaatkunstmest te sturen. De eigen mest krijgt een hogere bemestende waarde qua fosfaat.

Voor meer informatie: Marc Strikkeling